Joseph Johnson
Restauracja Wegetariańska - Auckland
7 Styczeń 1990, 10:26

Theme

- Jasna sprawa. - odpowiedział kiedy przekręcał kluczyk w stacyjce by odpalić samochód.
Podróż vanem nie zajęła wiele czasu. Restauracja o której wspomniał hipis nie była daleko, jednak znalezienie miejsca parkingowego zajęło chwilę. Lokal był niewielki i stosunkowo łatwy do przegapienia, gdyby nie krzykliwy szyld nad wejściowymi drzwiami, na którym napisane było po prostu "Kuchnia Wegetariańska". Wnętrze urządzone było w kolorach jasnej zieleni i brązu, przyozdobione było licznymi kwiatami i innym roślinami. Stoły i krzesła z całą pewnością były drewniane. Większość miejsc było pustych, przy oknie siedział zamyślony młodzieniec w długich włosach, a gdzieś w głębi grupka żywiołowo dyskutujących przyjaciół. Temu wszystkiemu towarzyszyła cicha muzyka - hity z przełomu lat 60 i 70.
- Przyjemnie tu, prawda? - zapytał hipis - A tak w ogóle... Jestem Steve.

Otrzymano 1 punkt doświadczenia.

Steve wyglądał na rozbawionego słowami Josepha
- Nie, nic z tych rzeczy. Wyglądałeś mi po prostu na kogoś... zagubionego. Postanowiłem więc pomóc. A o jedzenie się nie martw. Mają tu burgery. Nawet nie poczujesz różnicy, że nie ma w nich ani grama mięsa.

Kelnerka zjawiła się w mgnieniu oka. Przywitała nowych klientów miłym uśmiechem. Była to młoda, całkiem ładna dziewczyna, z długimi brązowymi dredami, wyglądającymi jak grube gałązki. Ubrana była dość zwyczajnie, w kolorach stonowanej zieleni i brązu.
- O! Cześć Steve. Czego sobie życzysz tym razem?
- Dwa burgery i po szklance świeżo wyciśniętego soku z pomarańczy dla mnie i mojego znajomego. - wskazał na Josepha.
- Już się robi. - dziewczyna zapisała zamówienie w notesiku - Nasze plany na wieczór aktualne?
- No pewnie.
Kobieta uśmiechnęła się i odeszła od stolika wyraźnie zadowolona w stronę pomieszczenia, które musiało być kuchnią. Steve odprowadził kelnerkę wzrokiem, spoglądając na nią z pod swoich okularów.
- Więc mówisz że masz zwariowany dzień co? A może po prostu świat zawsze taki był, tylko do tej pory tego nie zauważyłeś.

- Więc jesteś jednym z tych ludzi. Spoko. Na pewno masz dobre powody by tak myśleć.
Sok który im podano istotnie musiał być świeżo wyciśnięty, miał bowiem intensywny zapach i smakował o niebo lepiej niż to gówno, które sprzedają w sklepach. O burgerach też nic złego nie można było powiedzieć, może poza tym że nie było w nich mięsa i było w nich trochę zbyt wiele zieleniny. Steven uiścił opłatę, zamieniając jeszcze kilka słów z kelnerką i zwrócił się do Josepha.
- Następnym razem to ty zabierasz mnie do miejsca w twoich klimatach. Chodź. - skinął na towarzysza.
- To dokąd chciałeś pojechać?

Joseph Johnson
Opuszczony budynek - Auckland
7 Styczeń 1990, 15:07

Droga była dłuższa niż Joseph się spodziewał. Auckland nie było może ogromne ale liczne światła przed którymi trzeba było się zatrzymać by przepuścić pieszych i spory ruch w centrum mocno wydłużył czas jazdy. W dodatku budynek był trudniejszy do znalezienia niż zapewniali bezdomni, których wskazówki były zbyt ogóle by być użyteczne. W końcu jednak dotarli przed podobny budynek w którym ostatnio nocował Joseph. Był jednak w znacznie lepszym stanie, choć wyglądał równie szpetnie. Pachniało deszczem i zbierające się na niebie chmury wskazywały, że wkrótce się rozpada.
- No to jesteśmy. Będziesz potrzebował podwiezienia z powrotem?

Otrzymano 1 punkt doświadczenia.

Hipis wcisnął Josephowi jeszcze kartkę z numerem telefonu i parasol, o dziwo nie był kolorowy i w kwiatki a czarny.
- Jakbyś potrzebował pomocy, to dzwoń. Parasol też ci się przyda... Chyba będzie padać. Trzymaj się stary.
Steven uniósł dłoń w geście pożegnania i odjechał.

Budynek znajdował się na uboczu, z dala od głównych dróg. Nic dziwnego że nie dostrzegł nikogo w okolicy. Wszedł do środka bez najmniejszego problemu. Wnętrze prezentowało się całkiem nieźle, ściany były w miarę całe, tak samo sufit i podłoga. Były nawet drzwi, z których odłaziła farba i okna, w większości posiadające jeszcze szyby. W powietrzu czuć było zatęchły, piaszczysty zapach, zapewne cement. Panowała tu też nienaturalna cisza. Wszystko wskazywało na to, że nikogo tu nie ma.

Ciszę przerwało uderzanie kropel deszczu w okna budynku. Niebo całkowicie zostało przysłonięte przez ciemne chmury tak, że zrobiło się tu ciemno. Gdy Joseph szedł dalej usłyszał jakieś chrupanie dobiegające z za jednych uchylonych drzwi, po zbliżeniu się usłyszał szeleszczenie foliowej torebki, pisk szczura i ciche uderzanie łapek które powoli robiło się coraz mniej wyraźne. Widział jeszcze ogon gryzonia, gdy ten uciekał w dziurę w ścianie. Pomieszczenie w którym się znajdował, było niewielkie. W kącie stało stare biurko, na którym leżały jakieś gazety, koperta i popielniczka pełna wypalonych papierosów. Na podłodze leżała paczka chipsów, na których ucztował wcześniej szczur, a tuż obok znajdowało się stare ale jeszcze nadające się do użycia łóżko. Leżał na nim młody mężczyzna trochę starszy od Josepha, oczy miał zamknięte a dłonie położone na piersiach, a jego paskudna gęba miała błogi wyraz.