Po kilkunastu minutach z oddali było słychać dwie pary syren, nieco różniących się od siebie. Ktoś z ciekawskich sąsiadów musiał usłyszeć odgłosy bójki, a właściwie spuszczanego przez Josepha wpierdolu i wezwać policję. Mimo tego mógł spokojnie opuścić to miejsce, a gdy rzucał ostatnie spojrzenie na kiepsko oświetloną alejkę, mężczyźni wciąż leżeli nieprzytomni. Nie wypalił nawet całego papierosa gdy dotarł do ruiny. Przed budynkiem zgromadziło się trochę bezdomnych, a wśród nich była trójka, którą spotkał dzisiaj rano. Rozpalili w starej metalowej beczce ogień, by rozświetlić nieco okolicę. Wyglądało na to, że zdążyli zebrać trochę złomu i innych śmieci, który nadawał się na sprzedaż.

Otrzymano 1 punkt doświadczenia.

Bezdomni, przekręcili głowy niemal w tym samym momencie by spojrzeć na Josepha. Część była zdumiona, część wyglądała na oburzoną takimi oskarżeniami. Wśród zgromadzonych pojawiły się pomruki niezadowolenia. Najstarszy z nich, z którym rozmawiał tego ranka, uspokoił tłum gestem. Zdawało się, że był on swego rodzaju liderem tej grupy. Był on najstarszy i wyglądał na bystrego.
- Naprawdę myślisz, że gdybyśmy byli zdolni do czegoś takiego, dalibyśmy się stamtąd przepędzić i zostawili nasze rzeczy?

Mężczyzna westchnął.
- Mieliśmy tam trochę rzeczy, które mogłyby być coś warte, no ale mówi się trudno. Nie warto ryzykować życia dla paru dolarów. W każdym razie mieliśmy umowę...
Mężczyzna podszedł trzymając reklamówkę, w której znajdowało się białe pudełko z czerwonym logo restauracji pana Changa.
- Gdybyś potrzebował jedzenia to przyjdź wieczorem na tyły tej restauracji i pytaj o pana Changa. Powiedz, że przysyła cię Stary Ted, a dostaniesz coś do jedzenia.

Joseph Johnson
Opuszczony budynek - Obrzeża Auckland
8 Styczeń 1990, Ranek

Theme

Noc obyła się bez incydentów, więc Joseph mógł spać spokojnie. Przynajmniej do nadejścia poranka. Niedługo po tym jak słońce wzeszło ponad horyzont, jedna z zastawionych pułapek została uruchomiona. Na szczęście okazało się, że sprawcą hałasu był jeden z bezdomnych kotów. Hałas był na tyle głośny, że wyrwał Josepha ze snu. Tym razem jedyne co pamiętał z serii swoich snów to symbol, który widział poprzedniej nocy w swoim śnie. To dziwne połączenie miecza i trójzębu wydawało mu się znajome. Gdzieś to już widział, chyba nawet w Auckland. Ale gdzie? Tego nie mógł sobie przypomnieć. Mimo niedogodności związanych z wczesnym wstawaniem, dzień zapowiadał się bardzo dobrze. Pogoda była przyjemna, a jedzenie z chińskiej restauracji, które sobie zostawił na dziś wciąż nadawało się do jedzenia.

Joseph Johnson
Opuszczony budynek - Obrzeża Auckland
8 Styczeń 1990, Ranek

W kopercie znajdowały się zdjęcia, na których widniał elegancko ubrany mężczyzna w średnim wieku w towarzystwie młodej, atrakcyjnej blondynki. Fotografie układały się w historyjkę. Na początku para wchodziła do pokoju jakiegoś taniego motelu, na drzwiach widniał numer "7". Kolejne zdjęcia były robione przez okno, które szczęśliwym zbiegiem okoliczności nie zostało zasłonięte. Para zdawała się mieć na sobie coraz mniej odzieży, aż do momentu, w którym oboje byli nadzy i oddawali się seksualnym rozkoszom. Twarze kochanków były doskonale widoczne, co z pewnością ułatwiłoby zidentyfikowanie obu osób, zwłaszcza że mężczyzna wyglądał na kogoś ważnego. W kopercie znajdowały się też negatywy.

Joseph Johnson
Chinatown - Auckland
8 Styczeń 1990, Ranek

Theme

Nim się zorientował nogi poniosły go do chińskiej dzielnicy. Przez chwilę Joseph miał wrażenie że znalazł się w całkiem innym świecie. Mógł niemal poczuć aurę tego miejsca, które przywodziło mu na myśl ten wypadek z wczorajszego dnia. Nieznany, uśpiony zmysł zaczął otwierać go na świat jakiego jeszcze nie poznał, jakby przez całe swoje życie był kompletnie ślepy. Nawet zapach powietrza wydawał się tu zupełnie inny, był czysty, pozbawiony woni spalin i miejskiego brudu. Tutejsi, którzy prawie w całości składali się z ludności chińskiej, spoglądali od czasu do czasu na nietypowego przybysza. Nie wyglądali jednak na zdziwionego jego obecnością, musiał po prostu mocno się wyróżniać. Dzięki wskazówkom bezdomnego i wielkiemu szyldowi udało mu się odnaleźć tutejszą restaurację.

- Joseph? Joseph Johnson? - usłyszał głos mężczyzny z irlandzkim akcentem.
Był to jego przyjaciel Billy, nie byłby w stanie pomylić go z nikim innym. Zwłaszcza że w ogóle się nie zmienił od kiedy widział go ostatni raz. Zaprosił go gestem do swojego stolika.
- Nie wierze własnym oczom! Co robisz w Auckland?
Restauracja była niewielka, można by nawet powiedzieć, że przytulna. Przyjemna woń pieczonych potraw unosiła się z pomieszczenia, które musiało być kuchnią. Słychać też było jakąś konwersacje w języku chińskim, która była nieco zagłuszana przez szumy palników i skwierczący olej.

Billy westchnął, a jego dobry humor z powodu zobaczenia starego przyjaciela szybko zanikł.
- Gówniana sprawa stary. Przyjechałem tu na ślub do mojego kuzyna. Pewnie pamiętasz Kevina? Zawsze trochę zbyt ułożony na mój gust. W każdym razie byłoby wszystko ok ale dwa dni później po prostu wyparował. Nie pojawił się wczoraj w pracy ani nie wrócił na noc do domu. To zupełnie nie w jego stylu. Bym się tak bardzo nie martwił ale czytałem dzisiaj w gazecie o tych morderstwach... Nie sądzisz chyba że dopadł go ten "Żniwiarz z Auckland", co?