Ethan nie był pewien do czego zmierza stojący przed nim facet. Nie przypominał sobie żadnych wizji, choć faktem było, że niektóre przedmioty wywoływały jakieś bliżej nieokreślone odczucia. Możliwe jednak, że było to jakimś następstwem amnezji. Tym niemniej w jednym starszy człowiek miał rację - w dosłowność tego o czym mówił Brooke nie wierzył. Rozbawiły go jednak ostatnie słowa zegarmistrza.
- Zabawne - stwierdził - bo dla mnie to przeszłość jest dość mglista i stanowi większy problem niż przyszłość.

Okej, starszy człowiek zaczął gadać od rzeczy. Zaczął nawet wspominać coś o interesie. To było coś, co Ethan rozumiał. Nie wiedział w którym momencie przeszli na ty, ale możliwe że taki był urok mieszkańców tego miasta. Popatrzył jeszcze raz na zegar z podobizną Chronosa, stwierdzając że kiedyś sobie kupi taki. Uśmiechnął się i kiwnął głową.
- Zamieniam się w słuch, panie Weaver.

Ethan pomyślał o broni i pieniądzach. Czy ten starszy człowiek wiedział o nim więcej niż on sam? 'Powstrzymać' i 'zniszczyć dowody' brzmiało dość jednoznacznie. Mokra robota. Czy tym właśnie zajmował się na co dzień? Czy właśnie przedstawiono mu propozycję zlecenia? Tylko po co to ciągłe gadanie o jakieś magii. Brooke kiwnął głową. I tak nie miał zbyt wiele obowiązków na głowie. Właściwie nie miał nic do roboty. Nie znaczyło to jednak, że z miejsca rzuci się wykonywać dziwne polecenia dziwnych zegarmistrzów.
- Okej, przyjmijmy, że biorę się za to od zaraz - zaczął jednak - Co z drugą częścią umowy? Z moją przeszłością?

- Ethan Thornton - parsknął Brooke - mam przeczucie, że to będzie bardzo w porządku gość.
I wyszczerzył zęby w uśmiechu, którego nie powstydziłby się facet od reklamy nowego proszku do prania lub pasty do zębów.
- Wszystkie Ethany to fajne chłopaki - mruknął do siebie pod nosem.

I choć na początku właściwie wcale nie miał ochoty szukać swojego imiennika, po tym gdy wrócił do szpitala jak każdy grzeczny pacjent, zmienił jednak zdanie. Wystarczyło kilka godzin spędzonych w czterech ścianach szpitalnej sali, żeby Brooke przypomniał sobie czym jest mrożąca krew w żyłach nuda. Psia krew, znał szczątki swojej tożsamości, a siedzenie na oddziale nie przybliżało go ani o centymetr do rozwikłania tej zagadki. Nie widział innych elementów zaczepienia. I choć na początku właściwie wcale nie miał ochoty szukać Ethana Thorntona, następnego dnia popołudniu postanowił udać się we wskazany adres. Z jakiegoś powodu postanowił jednak wyjść wcześniej i zakręcić się po okolicy starego budynku na obrzeżach miasta.