Mężczyzna przejechał dłonią po twarzy i zaczął nerwowo chodzić to w jedną to w drugą stronę.
- Zajmę się tym syfem...  Znajdź te zdjęcia. - odparł wskazując na Everetta i wyszedł z mieszkania.
Był na tyle rozkojarzony że zupełnie zapomniał o walizce.

Theme

Nie minęło wiele czasu nim narkotyk zaczął działać. Czuł jak strumienie krwi płyną w jego żyłach z niesamowitą prędkością, a wszystko wokoło przypominało film w zwolnionym tempie. Miał wrażenie, że jest na skraju tego co może wytrzymać ludzkie ciało i zaraz eksploduje. Było gorąco i wydawało mu się że płonie, jednak nie odczuwał bólu. Przed jego oczami pojawiały się dziwne obrazy. Mimo że były zupełnie abstrakcyjne doskonale je rozumiał. Szybko jednak uciekały z jego umysłu w odmęty zapomnienia. Zdawało się że był w stanie zrobić wszystko. Podczas wizji olśniło go. Świat jest zależny od naszej percepcji. Czemu więc marnować czas i wysiłek na zmianę świata, gdy można zmienić własną jego percepcje i w ten sposób go kształtować?

Poczuł jakby niewidzialna siła pociągnęła go w górę, jakby opuścił własne ciało. Kolejna wizja... Ta była inna... rzeczywista. Widział wiele wschodów i zachodów słońca oraz budynek, który wraz kolejnymi dniami piął się do góry. Potem zaczął się niszczyć i wtedy Everett rozpoznał to miejsce. Był tam dzisiaj, widział martwe ciało człowieka. Po chwili pojawił się kolejny znajomy element. Łysy młodzieniec, którego widział na miejscu wypadku samochodowego. Widział jak wchodzi do budynku...

Nagle został wyrwany z transu się, obudzony przez piosenkę, która właśnie zaczęła lecieć w radiu. Czuł się inaczej... a był nawet pewien, że coś się w nim zmieniło. Świat nie był takim jaki był wcześniej.

Otrzymano 5 punktów doświadczenia.

Gdy brał jedzenie z lodówki wydawało mu się że widział jaszczurkę, która szybko przemknęła pod stół, gdy jednak tam zajrzał nie było tam niczego. Podczas jazdy do pracy miał wrażenie, że coś go obserwuje, a gdy przekroczył dozwoloną prędkość, zdawało mu się że usłyszał jakiś głos.
- Zwolnij kowboju, bo się zabijesz.
Gdy się rozejrzał nie znalazł źródła dźwięku.

Tego dnia miał sporo klientów i nie było mowy o leniuchowaniu. Obyło się bez dziwnych wizji czy niewyjaśnionych zdarzeń. Przynajmniej do pory przerwy na lunch. Już miał zabrać się za jedzenie gdy usłyszał ten sam głos co w samochodzie.
- Marnujesz tutaj czas.

Gdy odwrócił się dostrzegł  iguanę, która wdrapywała się po jego ramieniu.
- Tak, dobrze słyszałeś! Nie masz przypadkiem nic ważniejszego do roboty? - przemówił gad, poruszając swoją paszczą.

- Iguana? Jaka Iguana? - jaszczur rozejrzał się.
- Nie powinieneś tyle ćpać kolego. Nie słyszałeś nigdy o niepożądanych skutkach ubocznych? O nieodwracalnych zmianach w mózgu?

Iguana westchnęła z pewną dozą irytacji.
- Niech ci będzie. Jestem pieprzoną iguaną. Zadowolony?
Jaszczur spojrzał na Everetta z wyrzutem. Fotograf mógłby przysiąc, że jest obrażona.
- Więc co planujesz dzisiaj zrobić? O ile oczywiście mogę zapytać... - odparł po chwili z nutką irytacji.

- Jak masz zamiar to zrobić? Masz już jakiś plan?

- Zawsze możesz go oddać do naprawy. - odparła Iguana obojętnie.
- Nie chciałbym ciebie przygnębiać kolego ale... twój plan jest do dupy. - stwierdziła.
- To jak zdawanie się na szczęście. Chyba że jakimś magicznym sposobem umiesz je kontrolować. - dodała z przekąsem.