Brooke mógł sprawiać wrażenie kogoś niepasującego do tej bajki. Co to za klub. co to za miejsce? Jednak mimo iż nie miał bladego pojęcia co robi na takim wygwizdowiu, uśmiech nie znikał z jego twarzy. Absurdalność sytuacji w której nie pamiętając kim jest zwiedzał opuszczone budynki sprawiała, że Ethanowi właściwie chciało się śmiać. Dobrze że szybko wypatrzył tę dwójkę stojącą nieopodal samochodu. Coś podpowiadało mu, że to nie żadna pułapka ani nic w tym stylu. Na wszelki wypadek miał przy sobie broń, ale podejrzewał że to nie tak. Okej, miejmy to z głowy. Szybkim krokiem przemierzył odległość dzielącą go od mężczyzny i kobiety. Szedł trzymając ręce w kieszeni i uśmiechając się głupkowato sam do siebie.

- Niech zgadnę, pan to Ethan Thornton? - zapytał gdy zbliżył się już na odległość kilku kroków - Chciałbym wniknąć w umysł tego, kto wybrał to wspaniałe miejsce na spotkanie.
Dobry humor go nie opuszczał od rana.

- Jakkolwiek dziwnie to nie zabrzmi - nie jestem pewien - stwierdził Brooke z uśmiechem.
Zerknął na stojącą obok kobietę.
- Pani wybaczy - zwrócił się do niej - nazywam się Ethan Brooke. Niejaki Howard Weaver poinstruował mnie, jak przybyć w to piękne miejsce, zapewniając że powinienem spotkać się tu z panem Thorntonem.
Piękne miejsce - dobre sobie. Ponownie spojrzał na faceta.
- Pozostaje mieć nadzieję, że pan Thornton zna pana Weavera, prawda? Choć jak rozumiem, ten ostatni nie wspomniał, że się tu zjawię?
Skoro ten facet miał mu pomóc odnaleźć tożsamość, ukrywanie się pod fałszywym imieniem i nazwiskiem byłoby dość ridiculous.